tryggisvíðavél
Tryggistakamatar eru frumvarpinnar þyngdakjörulagfærðir tryggingaraðgerðir, útbúnar til að vernda starfsmenn í hættufyllum þrælastöðvum. Þessar nýsköpunahlutir vinna með því að greina viðkomandi til staðar á þyngdarskyni, og slökkva strax á vélum eða ræsa nánarhætti þegar virkjar. Matarinn bestendur oft af tveimur rafrænum leiðandi plötum sem skilgreindar eru með óleiðanda hlutum, sem myndu rafræn kerfi þegar þeim er ýtt á með vægri. Nútíma tryggistakamatar hafa sterk byggingu með tungumarkaðra vinils- eða polyurethane yterskurnar, sem varðveitast þau í kröfuþyrðum þrælastöðvum. Þeir samþættast lítils annars með núverandi tryggingarkerfum með mörgum stuðningakerfum og geta stillt í margar svæðisdeildir fyrir fullnámlega svæðisvernd. Teknikan notar tryggilegar hönnunargreinar, sem halda tryggingu jafnt vel í víddum af brautalosum eða kerfisvillum. Þessi takamatur eru síðustillanlegir í stærð, form og kynningarstuðlum til að svara við mismunandi notkun, frá enskilda vélavernd uppi til fulls svæðisverndar. Þeir samanstendast við alþjóðlega tryggingastöðvmál, þar á meðal ISO 13856-1 og EN ISO 13849-1, sem gerir þá bæði veikalega fyrir umboð um heim. Takamarnir reyna á þyngdina innan millisekúndna, og bjóða þannig á því að loka hættum augabliklega meðan þau halda framkvæmdareikningi.